مطالعه تطبیقی ده مجلس از شاهنامه بایسنقری با ده مجلس از شاهنامه محمد جوکی
پایان نامه
- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه هنر اصفهان - دانشکده هنر
- نویسنده منیره رجب کلته
- استاد راهنما مهدی حسینی بهار مختاریان
- تعداد صفحات: ۱۵ صفحه ی اول
- سال انتشار 1390
چکیده
دوره تیموری از جمله ادوار تأثیرگذار در تاریخ هنر و نگارگری ایران است که آثار ارزشمندی از آن بجای مانده است. تحقیقاتی که در این حوزه انجام گرفته تنها به شاهنامه بایسنقری محدود شده است و دیگر مجموعه های این دوره کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند. شاهنامه بایسنقری متعلق به مکتب هرات است که در سال 833ه.ق/1430م در هرات و در 22 مجلس با اندازه صفحات 384× 265 م م نگارگری شده است. این شاهنامه به سفارش بایسنقر میرزا و با مدیریت هنری نستعلیق نویس نامی جعفر بایسنقری در کارگاه سلطنتی هرات نگارگری شده است و به طور کامل در کتابخانه کاخ گلستان نگهداری می شود. شاهنامه محمد جوکی که کمتر در مورد آن به طور مستقل و جامع تحقیق شده است، با حمایت شاهزاده تیموری، در سال 843 ه.ق/1439م در 31 مجلس با اندازه صفحات 340?220 م م مصور شده است و در انجمن سلطنتی آسیایی (لندن) نگهداری می شود و به نظر می رسد این شاهنامه تحت تأثیر چند شیوه مختلف نگارگری شده است. در این پژوهش ده مجلس از این دو شاهکار دوره تیموری برای مطالعه انتخاب شده که پنج نگاره دارای روایتی یکسان از شاهنامه هستند؛ و پنج نگاره دیگر دارای مضمونی مشابه هستند. این تحقیق با نگاهی تحلیلی به این نگاره ها و نگاره های شاهنامه محمد جوکی و با تأکید بر کیفیت های ساختاری و نظام رنگ بندی سعی در شناختن دقیق تر روند تحول مکتب نخستین هرات است. در این پژوهش ابتدا با استناد به منابع تاریخی، اجتماعی و فرهنگی ایران دوره تیموری به معرفی دو شاهنامه و در ادامه به مطالعه وجوه اشتراک و افتراق این ده نگاره و تغییراتی که در آنها بوجود آمده است، پرداخته خواهد شد.
منابع مشابه
شاهنامه محمد جوکی
در مکتب نگارگری هرات (قرن نهم هـ. ق.) سه شاهنامه معتبر با حمایت امیران و شاهزادگان تیموری کتابت و نگارگری شد. این سه شاهنامه عبارت بودند از: شاهنامه بایسنقری (833 هـ. ق.) شاهنامه محمد جوکی (848 هـ. ق.) و شاهنامه ابراهیم سلطان (833 هـ. ق.). شاهنامه محمد جوکی که همزمان با دیگر شاهنامههای دوره تیموری تصویر شد، به حمایت و سفارش محمد جوکی (تولد 806 هـ. ق. وفات 848 هـ. ق.) از شاهزادگان تیموری و پنج...
متن کاملبررسی ریتم در پنج مجلس از نگاره های شاهنامه بایسنقری
هنر سنتی ایران اساساً بازنمود باور به یگانگی پروردگار عالمیان بوده، از پذیرش وحدت الهی سرچشمه می گیرد. آفرینش هنری نزد هنرمند ایرانی، به مثابه عبادتی بود در راستای هماهنگی با خلقت جهان هستی و از این رهاورد، ریتم و هندسه در اندیشه ی معنایی و وجه ساختاری نقاشی، معماری و موسیقی تبدیل به عنصر پایه ای و وجه اشتراک آن ها شد. ریتم همان نظم و هماهنگی هستی است که کثرت را از دل وحدت بیرون می کشد و اساس آف...
متنشناسی و بررسی ساختاری ده مجلس اسفزاری
موضوع این نوشتار بررسی ده مجلس اسفزاری است. این اثر از نثرهای خطابی و تعلیمی فارسی از قرن نهم هجری است. کتاب در ده بخش و به شیوة مجلسگویان و بهصورت شفاهی بیان شده است. مریدان و علاقهمندان، آن را برپایة سخنان اسفزاری نوشتهاند یا بهاصطلاح املا کردهاند. نویسنده در این مقاله میکوشد تا این نسخة خطی ارزشمند دورة تیموری را با روش توصیف و تحلیل محتوا معرفی و از زاویة مجلسگویی، متن و ساختار این ...
متن کاملمطالعه تطبیقی مضامین نگار ههای شاهنامه بایسنقری و آثاری از نگارگری حماسی معاصر ایران*
یکی از منابع اصلی نقاشی ایرانی کتب ادبی بوده و از همه انواع ادبی مانند غنایی، حماسی، مذهبی و... در آثار نقاشی به کارگرفته شده است. از آن جا ادبیات حماسی و به ویژه شاهنامه فردوسی که به شرح دلاوری پادشاهان و قهرمانان ملی و ه مچنینمردم ایران پرداخته، بیش از انواع دیگر ادبی مورد توجه بوده است و در دوره های مختلف، هنرمندان ایرانی از مضامین این کتابارزشمند که یکی از ارکان اصلی ادبیات ایران را تشکیل م...
متن کاملبررسی تطبیقی موجودات غریب در سه شاهنامه از دوره تیموری (بایسنقری، ابراهیم سلطان و محمد جوکی)؛ تصویرسازی داستان هایی از شاهنامه
در قرن نهم هجری در دوره تیموری، که یکی از پربارترین دوره های هنری در تاریخ فرهنگ ایران زمین به شمار می آید، با حمایت سه فرزند شاهرخ، دو شاهنامه بایسنقری (833 هـ.ق) با 22 نگاره و شاهنامه محمد جوکی (848 تا 843 هـ.ق) با 31 نگاره در مکتب هرات و شاهنامه ابراهیم سلطان (833 هـ.ق) با 43 نگاره در مکتب شیراز کتابت و نگارگری شد. در میان این سه شاهنامه، در برخی از نگاره ها تصویر موجودات غریبی به ...
بررسی تطبیقی تذهیب آثار ادبی دوره تیموری و صفوی (شاهنامه بایسنقری و شاهنامه شاه تهماسبی)
نقوش تزیینی از اواخر قرن هفتم ه.ق. توسط نگارگران ایرانی به شکل متفاوتی در کتب ادبی مصور به کار رفت. این شیوه جدید تذهیب طی قرن نهم ه.ق. تحت تأثیر تیموریان به تدریج فراگیر شد. تذهیب به کار رفته در مهمترین نسخ ادبی قرن نهم و دهم شاهنامه بایسنقری و شاهتهماسب نیز نشانگر پیوندهای هنر کتابآرایی میان دو دوره است و وجوه ممیزه آنها زمینه خوبی برای مطالعه ایجاد میکند. در این پژوهش با استفاده از مناب...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
نوع سند: پایان نامه
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه هنر اصفهان - دانشکده هنر
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023